Μια μητέρα γέννησε ένα κοριτσάκι, που τα όργανα του σώματός του
βρίσκονταν έξω από το σώμα. Της είχαν πει, ότι το μωρό της δεν θα
μπορούσε να επιβιώσει.
Η 26χρονη Clare Rowe, προσπαθούσε επί 15 μήνες να μείνει έγκυος, όταν τελικά με τη βοήθεια της εξωσωματικής γονιμοποίησης, τα κατάφερε.
Η νεαρή καθηγήτρια λυκείου από το Newcastle, βόρεια του Σίδνεϊ, ήταν ενθουσιασμένη που θα γινόταν μητέρα. Μετά από ένα υπέρηχο 12-εβδομάδων όμως, οι ελπίδες της χάθηκαν, αφού ανακάλυψε ότι η κόρη της δεν θα μπορούσε να επιβιώσει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
«Τη στιγμή που μου είπαν ότι το κοριτσάκι μου δεν θα επιβίωνε, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Με ρώτησαν αν ήθελα να ρίξω το μωρό, αλλά παρόλο που ήξερα ότι θα έχει κάποιες γενετικές ανωμαλίες δεν ήθελα να παίξω με το Θεό. Κάτι τέτοιο δεν θα με έκανε να το αγαπάω λιγότερο.
Η κόρη μου επιβίωσε και γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου του 2016. Ένα μέρος από το στομάχι της, το μεγαλύτερο μέρος του εντέρου της, η χοληδόχος κύστη της και το συκώτι της, ήταν όλα στον ομφάλιο λώρο της αντί να είναι μέσα στο σώμα της.
Οι κοιλιακοί μυς της δεν είχαν σχηματιστεί σωστά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, επιτρέποντας τα όργανά της να «πεταχτούν» προς τα έξω και να σχηματιστούν στην εξωτερική πλευρά του σώματός της».
Τα όργανά της, τα προστάτευαν με μια λεπτή μεμβράνη γύρω από τον ομφάλιο λώρο της, η οποία ήταν τόσο λεπτή που οι γονείς δεν μπορούσαν καλά-καλά να κρατήσουν το μωρό τους αγκαλιά.
Η κατάσταση αυτή, ονομάζεται ομφαλοκήλη και είναι πολύ σπάνια. Όταν η Rowe προσπάθησε να μάθει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το τι θα πρέπει να κάνει για να επιβιώσει το μωρό της, βρέθηκε σε αδιέξοδο.
«Δεν ήξερα καν ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, παρόλο που γίνονται τόσα πολλά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ήθελα να μάθω περισσότερα πράγματα, από άλλους ανθρώπους που τους έχει συμβεί το ίδιο πράγμα».
Οι πρώτες εβδομάδες με το μωρό, ήταν σπαρακτικές. Η μητέρα, έβλεπε το μωρό της να λιμοκτονεί, να ουρλιάζει και να προσπαθεί να κρατηθεί στη ζωή. Η μεμβράνη που κάλυπτε τα όργανά του ήταν τόσο λεπτή, που όταν έτρωγε κάτι κινδύνευε να σπάσει.
Έπρεπε να της αντλούν το γάλα μέσα στο στομάχι, μέσω ενός σωλήνα και στη συνέχεια να εξετάζουν αν είναι εύπεπτο.
«Μετά από τρεις εβδομάδες, έκανε τα πρώτα της πραγματικά κακάκια, πράγμα το οποίο σήμαινε ότι το σώμα της είχε κάνει πέψη του γάλακτος», είπε η Rowe.
Στη συνέχεια η μητέρα, έμαθε από τις νοσοκόμες και τους γιατρούς τα πάντα για το πώς να περιποιείται και να φροντίζει το μωρό της.
«Την πρώτη φορά που το έντυσα, άρχισε να ουρλιάζει και σκέφτηκα ότι πονάει πολύ. Ο γιατρός όμως μου είπε ότι δεν έκλαιγε για αυτό το λόγο, αφού στα όργανα δεν υπάρχουν νευρικές απολήξεις. Οι γιατροί μας βοήθησαν πολύ και μας έδειξαν τον τρόπο που πρέπει να ταΐζουμε το μωρό αλλά και το πώς να το κουβαλάμε και να το κρατάμε».
«Μετά από έξι μήνες, το κοριτσάκι μας είναι πολύ καλύτερα από ότι περιμέναμε. Τα όργανά του αρχίζουν να καλύπτονται με δέρμα. Το δέρμα είναι μαλακό και μπορεί να σχιστεί εύκολα, αλλά αυτό είναι καλύτερη προστασία από το λεπτή μεμβράνη που προστάτευε τα όργανα της πριν. Χθες, έφαγε για πρώτη φορά στερεή τροφή. Είμαι πολύ χαρούμενη που βλέπω το μωρό μου να μεγαλώνει».
«Τόσο καιρό δεν μπορούσαμε να αγγίξουμε την κοιλιά της. Την κουβαλούσαμε στην πλάτη για να τη μεταφέρουμε. Τώρα μαθαίνει να κάθεται κανονικά και να βρίσκεται στην αγκαλιά των γονιών της.
Ήταν το πιο δύσκολο έτος της ζωής μου, αλλά πραγματικά άξιζε τον κόπο!
Η 26χρονη Clare Rowe, προσπαθούσε επί 15 μήνες να μείνει έγκυος, όταν τελικά με τη βοήθεια της εξωσωματικής γονιμοποίησης, τα κατάφερε.
Η νεαρή καθηγήτρια λυκείου από το Newcastle, βόρεια του Σίδνεϊ, ήταν ενθουσιασμένη που θα γινόταν μητέρα. Μετά από ένα υπέρηχο 12-εβδομάδων όμως, οι ελπίδες της χάθηκαν, αφού ανακάλυψε ότι η κόρη της δεν θα μπορούσε να επιβιώσει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
«Τη στιγμή που μου είπαν ότι το κοριτσάκι μου δεν θα επιβίωνε, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Με ρώτησαν αν ήθελα να ρίξω το μωρό, αλλά παρόλο που ήξερα ότι θα έχει κάποιες γενετικές ανωμαλίες δεν ήθελα να παίξω με το Θεό. Κάτι τέτοιο δεν θα με έκανε να το αγαπάω λιγότερο.
Η κόρη μου επιβίωσε και γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου του 2016. Ένα μέρος από το στομάχι της, το μεγαλύτερο μέρος του εντέρου της, η χοληδόχος κύστη της και το συκώτι της, ήταν όλα στον ομφάλιο λώρο της αντί να είναι μέσα στο σώμα της.
Οι κοιλιακοί μυς της δεν είχαν σχηματιστεί σωστά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, επιτρέποντας τα όργανά της να «πεταχτούν» προς τα έξω και να σχηματιστούν στην εξωτερική πλευρά του σώματός της».
Τα όργανά της, τα προστάτευαν με μια λεπτή μεμβράνη γύρω από τον ομφάλιο λώρο της, η οποία ήταν τόσο λεπτή που οι γονείς δεν μπορούσαν καλά-καλά να κρατήσουν το μωρό τους αγκαλιά.
Η κατάσταση αυτή, ονομάζεται ομφαλοκήλη και είναι πολύ σπάνια. Όταν η Rowe προσπάθησε να μάθει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το τι θα πρέπει να κάνει για να επιβιώσει το μωρό της, βρέθηκε σε αδιέξοδο.
«Δεν ήξερα καν ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, παρόλο που γίνονται τόσα πολλά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ήθελα να μάθω περισσότερα πράγματα, από άλλους ανθρώπους που τους έχει συμβεί το ίδιο πράγμα».
Οι πρώτες εβδομάδες με το μωρό, ήταν σπαρακτικές. Η μητέρα, έβλεπε το μωρό της να λιμοκτονεί, να ουρλιάζει και να προσπαθεί να κρατηθεί στη ζωή. Η μεμβράνη που κάλυπτε τα όργανά του ήταν τόσο λεπτή, που όταν έτρωγε κάτι κινδύνευε να σπάσει.
Έπρεπε να της αντλούν το γάλα μέσα στο στομάχι, μέσω ενός σωλήνα και στη συνέχεια να εξετάζουν αν είναι εύπεπτο.
«Μετά από τρεις εβδομάδες, έκανε τα πρώτα της πραγματικά κακάκια, πράγμα το οποίο σήμαινε ότι το σώμα της είχε κάνει πέψη του γάλακτος», είπε η Rowe.
Στη συνέχεια η μητέρα, έμαθε από τις νοσοκόμες και τους γιατρούς τα πάντα για το πώς να περιποιείται και να φροντίζει το μωρό της.
«Την πρώτη φορά που το έντυσα, άρχισε να ουρλιάζει και σκέφτηκα ότι πονάει πολύ. Ο γιατρός όμως μου είπε ότι δεν έκλαιγε για αυτό το λόγο, αφού στα όργανα δεν υπάρχουν νευρικές απολήξεις. Οι γιατροί μας βοήθησαν πολύ και μας έδειξαν τον τρόπο που πρέπει να ταΐζουμε το μωρό αλλά και το πώς να το κουβαλάμε και να το κρατάμε».
«Μετά από έξι μήνες, το κοριτσάκι μας είναι πολύ καλύτερα από ότι περιμέναμε. Τα όργανά του αρχίζουν να καλύπτονται με δέρμα. Το δέρμα είναι μαλακό και μπορεί να σχιστεί εύκολα, αλλά αυτό είναι καλύτερη προστασία από το λεπτή μεμβράνη που προστάτευε τα όργανα της πριν. Χθες, έφαγε για πρώτη φορά στερεή τροφή. Είμαι πολύ χαρούμενη που βλέπω το μωρό μου να μεγαλώνει».
«Τόσο καιρό δεν μπορούσαμε να αγγίξουμε την κοιλιά της. Την κουβαλούσαμε στην πλάτη για να τη μεταφέρουμε. Τώρα μαθαίνει να κάθεται κανονικά και να βρίσκεται στην αγκαλιά των γονιών της.
Ήταν το πιο δύσκολο έτος της ζωής μου, αλλά πραγματικά άξιζε τον κόπο!
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Δεν διμοσιεύονται σχόλια υβριστικού περιεχομένου. Την αποκλειστική ευθύνη για τα σχόλια την έχουν οι σχολιαστές.